清净 人间 出世 圣境 不能 吾兄 天香 灵异 王昌龄
唐诗三百首 写景 宫怨 圣境 叮咛 斯文 齐己
顽情 不见 圣境 类乎端 幽深 大道 区分 解意 宋太宗
玄门 自是 人心 所见 智识 未能 荣家 圣境 宋太宗
玄机 圣境 劳心 何似 道理 升降 莫教 虚度 光阴 高力 不任 差殊 神仙 宋
聪明 识见 理性 虚劳 出没 因缘 不可 圣境 四海 滔滔 宋太宗
风雷动 骨异 紫玉 气浮 圣境 山林 皆是 宋太宗
大道 物象 一气 无穷 三才 自缚 圣境 消息 宋太宗
法则 乾坤 千秋 玉兔 精神 贤愚 清风 圣境 宋太宗
人间 贤愚 精修 至理 大隐 玄关 圣境 奇绝 坦荡 童颜 宋太宗
阴阳 五行 初一 三清 圣境 依仗 狐疑 不成 异端 轻生 宋太宗
玄门 自是 人心 所见 知识 未能 荣家 圣境 用遮 宋太宗
七宝 世界 玉人 皆是 善心 宋太宗
具足 凡夫 天台 高知 嵩岳 迷情 圣境 芝兰 采药 宋太宗
太古 分表 傍遗 山步 亡歧 堆金 四知 圣境 窃桃儿 刘克庄
神物 坚持 圣境 新诗 贤能 读处 夏世雄
重重 云端 缥缈 圣境 不容 凡俗 飞瀑 尘寰 陶谷
满庭芳 微妙 家风 非空 非色 无来 悟者 圣境 琼花 铁树 知觉 长筌子