初中文言文 孝道 寓理 故事 不如 行乞 所得 不食 竹筒 见者 以为 好事者
写雪 盼春 感叹 导引 前圣 高蹈处 龙輴 波臣 寒沙 来往 灵槎 神祇乐 皇家
古迹 名臣 孝宗 来早 禅定 不知 宋伯仁
不同 陛下 孝宗 刘克庄
虎符 双桨 徘徊 高牙 摇曳 民歌 德政 青琐 曾孝宗
志士 愁人 摄衣 前庭 淳景 形运 流响 空房 清风 宋孝宗
桑麻 暇逸 顿回 晴意 咨嗟 同乐 自夸 不似 如花 宋孝宗
古寺 汲泉 宋孝宗
知春 昼长 中心地 清凉 人人 圆觉 宋孝宗
元祀 治道 清静 深旨 元首 自得 股肱 中道 宋孝宗
秀色 独立 飞来 石骨 彷像 规模 绝似 灵隐 面势 恍疑 宋孝宗
碧玉 枝柯 开花 烂熟 宋孝宗
牙签 儒风 至治 赞襄 宋孝宗
道人 物化 三见 记取 聊伴 小乘 宋孝宗
福群生 禾黍 叶气 欢声 殿阁 燕乐 益修 庶政 宋孝宗
秀色 早花 宋孝宗
草昧 真人 山河 欢呼 历数 宋孝宗
赤伏 王业 巍巍 佛狸方 送死 恩德 渊泉 宋孝宗
皇图 履焘 君父 血泪 宋孝宗
不谓 异昔时 惊闻 心思 继代 不忘 有声 宋孝宗
千岁 神游 相仍 千丈 宋孝宗