鲁儒相悟欲成空,学尽文章不见功。
官自掖垣飘海上,镇从随岸入山中。
尝遭火发瞿云宅,争得天如老氏弓。
何意杜陵怀宝客,也随迷路出关东。
鲁儒相悟欲成空,学尽文章不见功。
官自掖垣飘海上,镇从随岸入山中。
尝遭火发瞿云宅,争得天如老氏弓。
何意杜陵怀宝客,也随迷路出关东。
旧识园梅与径蓬,新泉照眼后堂中。
松明涧道余寒雪,草色筵开上日风。
颜面过年梁月白,欢娱今夕烛花红。
它时守岁招呼近,只在藤萝水石东。
¤
乙丑越洞庭,丙寅渡青草。
似为神所怜,雪上日杲杲。
我虽贫至骨,犹胜杜陵老。
忆昔上岳阳,一饭从人讨。
行矣勿迟留,蕉林追獦獠。