煮豆燃豆萁,豆在釜中泣。
本是同根生,相煎何太急?(版本一)煮豆持作羹,漉菽以为汁。
(菽 一作:豉)
萁在釜下燃,豆在釜中泣。
本自同根生,相煎何太急?(版本二)
江南春老叹红稀,树底残英高下飞。
燕蹴莺衔何太急!溷多茵少竟安归?
阑干晓露芳条冷,池馆斜阳绿荫肥。
静掩蓬门独惆怅,从他芳草自菲菲。
年光何太急,倏忽又青春。
明月谁为主,江山暗换人。
莺花潜运老,荣乐渐成尘。
遥忆朱门柳,别离应更频。
瘦筇支我上山头,拂石盘醒看瀑流。
莫讶喧豗何太急,要归江海济行舟。
东风何太急,日落黄尘起。
箐灯吹欲减,骤雨打窗纸。
客程何太急,岁月半途分。
想暂归天姥,还来伴使君。
晓吟千嶂雪,春思一江云。
若再经过此,囊诗可得闻。
嫋嫋酸风吹客衣,冥冥芳树揽秋思。
谁教宦路分南北,自是人生足别离。
送岸飞花何太急,留人夜雨故来迟。
眼前他日凫鸿堕,莫作情疎不寄诗。
飞花何太急,春在岂须忙。
乱点不经眼,残枝犹断肠。
愁看湖色净,怯照鬓毛霜。
回首壮游地,幽襟付浅觞。