火天无处买清风,闷发时来入梵宫。
只向方师小廊下,回看门外是樊笼。
如意来尸释梵宫。
雨花狼藉湿春风。
自惭老矣无灵骨,日在深云听讲钟。
太白峰前施小伎,渊嘿雷霆人自畏。
瓦砾翻成释梵宫,古佛门风重振起。
不堕功勋,等闲游戏。
金毛狮子忽翻身,草木昆虫俱收泪。
蝼蚁何能格上穹,况於三伏蕴隆中。
瓣香载走神龙庙,法象俱来大梵宫。
出岫金身能普济,临池玉醮可幽通。
尚凭使者疏冤狱,歌舞丰年与从同。
王子能以身施佛,何异生居净梵宫。
敝屣视他闲富贵,男儿到此是英雄。
忽从平地出尘笼,亲到诸天释梵宫。
却悟冗宫长役物,争如大士日谈空。
山横青壁千层合,泉迸丹崖一线通。
幽鸟静啼人外境,疏钟不堕世间风。
目无可欲猿猱伏,心绝微尘冰鉴融。
自恨无缘陪宴坐,它生愿效种松翁。