坐本无拘,何必曰放。
动静但见一如,日用自然虚旷。
鹊噪鸦鸣,水绿山青。
腾腾任运不知名,也是错认定盘星。
云在青天水在瓶,几人错认定盘星。
乐山八字轰开也,恰到而今话大行。
秤头蝇坐便欹倾,万世权衡照不平。
斤两锱铢见端的,终归输我定盘星。
保福当年闲借问,鹅湖骤步入僧堂。
定盘星上无深意,莫认钩头些子香。
瞎却顶门眼,错认定盘星。
拚身能舍命,一盲引从盲。
平生心胆向人倾,过犯弥天已不轻。
带累马师胡乱后,至今错订定盘星。
当年挥尘讲何经,赚得坚顽侧耳听。
我自吟诗无法说,石头莫作定盘星。
未曾牛出定盘星,多少行家怨不平。
待昨权衡来就手,方知斤两自分明。
夜寒错认定盘星,金屑霏霏翳眼睛。
教坏平人至今日,惺惺划地不惺惺。
驴觑井,井觑驴,冬瓜叶上长葫芦。
会不得,莫踟蹰,定盘星上绝锱铢。
五天一只蓬蒿箭,搅动支那百万兵。
不得云门行正令,几乎错认定盘星。
蓬莱有个李八伯,一对眼睛如漆黑。
且莫错认定盘星。
日日波波走,夜夜不曾停。
走到岁穷夜,依旧定盘星。