云水孤藤,丛林老僧。
澜翻口角,雪点眉棱。
长春时节相联蕊,破夜光明自照灯。
内无丝而系螘,外无糁而聚蝇。
不起灭定,能应繁兴。
曹洞宗乘,老鸡发兴。
秋波摇眼角,春雪点眉棱。
一步跨空劫,孤心相续灯。
西母之桃兮秀结三千年实,北冥之鲲兮蜕翔九万里鹏。
珊瑚枝枝撑著月,出格云门跛脚僧。
写出老僧,形容可憎。
秋生眼角,雪点眉棱。
-次有丘壑,口头无葛藤。
功忘自据菩提座,照尽谁传般若灯。
借光施设,恰恰相应。
风观痴甚,形骸老生,眉棱阴觉重,鼻息静还清。
二仪未兆,一点圆明。
霜洗斗牛湿。
秋晴河汉横。
莫将毫忽痕空性,向道环中长太平。