年少才高求自展,将身万里赴军门。
辟书远到开呈客,公服新成著谢恩。
驿舫过江分白堠,戍亭当岭见红幡。
海花蛮草连冬有,行处无家不满园。
灵飙动阊阖,微雨洒瑶林。
复此新秋夜,高阁正沉沉。
旷岁恨殊迹,兹夕一披襟。
洞户含凉气,网轩构层阴。
况自展良友,芳樽遂盈斟。
适悟委前妄,清言怡道心。
岂恋腰间绶,如彼笼中禽。
名利双蜗角,堪舆一旅亭。
生平嫌著物,老去更忘形。
慢火煎茶熟,寒灯照梦醒。
室空无道伴,自展八还经。
秋曙已生白,朝暾尚潜红。
是时天地气,正在贞元中。
千峰虽历历,众树犹蒙蒙。
群动又将作,平秩一日东。
洒然人欲尽,天理将昭融。
静窗自展玩,妙处谁能穷。
游子心情岁暮时,画船来往岁欢悲。
夫人祠下寒潮水,自展醪牲读蔡碑。
东都车马苦飞霾,南国桅帆喜过淮。
船背插旗风自展,沙头迎浪雪相排。
白鱼已荐糟增味,红稻新炊粟厌怀。
定似谢公吟远岫,钱塘应合有高斋。