渔翁樵叟自行藏,裹饭过从乐未央。
扑满自缘钱作崇,鸱夷聊以酒为乡。
老来愿弃人间世,病去欲荒墙下桑。
黄犊不嫌人日雨,村村犁晓绿微茫。
内辞狨橐外菟符,巾褐萧然一老儒。
床上乱书眠当枕,卷中警句摘为图。
雨寒裹饭故人少,雪夜扁舟今世无。
惟有徐君真好事,高轩肯自福之莆。
天寿斯文嘿护持,区区二竖莫儿嬉。
炊糜足以留佳客,淡面贤于聘上医。
渴见紫芝常入梦,共游共檗屡愆期。
溪边雨过春泥滑,借问门前裹饭谁。
不羡上公被雉衮,宁为野老着牛簑。
素无文思加衰竭,薄有时名合折磨。
幸老舍人工润色,逢新天子建中和。
子来犹自商歌在,旧友何须裹饭过。
回看瘴岭已无忧,尚有严关限北州。
裹饭长歌关外去,车如飞电马如流。
怀蓐酒仍冻,终年人不来。
残灯听暮雨,孤馆见新梅。
裹饭谁相问,陈刍我独哀。
奈何兼数事,总付掌中杯。
渔翁樵叟自行藏,裹饭过从乐未央。
扑满自缘钱作崇,鸱夷聊以酒为乡。
老来原弃人间世,病云欲荒墙下桑。
黄犊不嫌人日雨,村村苗长绿微茫。