欲上高楼去避愁。
愁还随我上高楼。
经行几处江山改,多少亲朋尽白头。
归休去,去归休。
不cr总要封侯。
浮云出处元无定,得似浮云也自由。
已叹东隅失,桑榆浩莫收。
只知心绪懒,那觉鬓毛秋。
有酒堪藏拙,无门可避愁。
吾今知此意,万事付悠悠。
自怜童稚色凄凉,偃伏田庐岁月长。
用拙漫令文有冢,避愁不惯醉为乡。
春来雨禁鸟乌乐,天末风回鸿雁行。
轩冕山林两无得,讳穷徒觉意苍茫。
霜清石出水分流,邂逅骚人得志秋。
落日断霞增逸气,小窗低户愧英游。
苦无酒量能陪饮,只有诗盟可避愁。
此地何哉添此瑞,建章新识九牙驺。
雪久自消犹半在,雨来正密更无休。
硬黄字里真添瘦,重碧杯中且避愁。
欲上高楼去避愁,愁还随我上高楼。
经行几处江山改,多少亲朋尽白头!
归休去,去归休,不cr总要封侯。
浮云出处元无定,得似浮云也自由。